Where the Southern cross’ the Dog…

Tussen Indianola en Greenwood, ten zuiden van highway 82, ligt Moorhead, een stadje van zo’n 2400 inwoners. Het is de plek waar in het verleden twee belangrijke spoorlijnen elkaar kruisten, de Southern Railroad en de Yazoo Delta Railroad, bijgenaamd de Yellow Dog. In de hoogtijdagen kruisten hier zes keer per dag de grote stoomtreinen met voorop een cattle catcher, een grote grill om koeien en andere obstakels op het spoor opzij te kunnen schuiven. Het kruispunt werd in blueskringen een begrip door toedoen van W.C. Handy. Toen hij in 1903 op het station van Tutwiler was hoorde hij een muzikant zingen over dit kruispunt van spoorwegen: where the Southern cross’ the Dog.

In Moorhead loop ik bij toeval George Holland tegen het lijf, de burgemeester. Holland is een uiterst aimabele man, een voorbeeld van de zuidelijke hartelijkheid en hij zeult me gelijk mee naar het voormalige Yellow Dog Train Depot.
George Holland is geboren in een sharecroppersgezin in de Mississippi delta. Hij is een van elf kinderen en zijn ouders moesten hard werken om de eindjes aan elkaar te knopen. Regelmatig miste George school omdat hij mee moest werken op het land. Zoals zovelen liet ook hij de delta achter zich om elders een toekomst op te bouwen. Hij streek neer in Chicago, trouwde op zijn achttiende met zijn jeugdliefde en verhuisde niet veel later naar St. Louis, Missouri waar hij dertig jaar lang werkte als vrachtwagenchauffeur. Zijn vrouw werkte er als docent en toen hun arbeidzame leven erop zat keerden ze terug naar Moorhead om daar van hun pensioen te genieten, a bit of fishing and reading, you know, just havin’ a good time. Binnen een jaar was George Holland echter al pastor van de Second Valley Baptist Church in Duncan, MS. En weer een jaar later, in 2007, werd hij gevraagd om zich kandidaat te stellen voor de burgemeesterspost in Moorhead.

Burgemeester George Holland

George Holland en zijn vrouw hadden altijd goed verdiend, genoten daarna van een riant pensioen, maar waren zich er terdege van bewust dat niet iedereen zoveel geluk in het leven heeft. De Hollands hebben een groot hart voor hun community en George besloot zich verkiesbaar te stellen. Zijn verkiezing werd een landslide overwinning en inmiddels is hij al diverse malen herkozen. Holland is niet het soort burgemeester dat afwacht wat er op zijn bureau belandt. Het is een man die midden in zijn community staat en ook niet te beroerd is om bijvoorbeeld zelf even wat zwerfvuil op te ruimen. Hij en zijn vrouw hebben een handen-uit-de-mouwen-mentaliteit zoals direct al bleek uit het eerste project dat ze samen aanpakten. Ze benaderden de eigenaren van alle leegstaande en vervallen winkels in het centrum van het stadje met het voorstel om het aangezicht van die panden te verfraaien. De ramen werden voorzien van panelen die beschilderd werden met allerlei voorstellingen. Het op maat maken en beschilderen van de panelen deden ze zelf in hun eigen garage. Langzaam maar zeker meldden zich vrijwilligers aan en werden er panelen en verf gedoneerd. Inmiddels worden er onder leiding van Holland plannen gemaakt om met grote renovatieprojecten de stad weer nieuw leven in te blazen. Het bewijst maar weer eens dat grote veranderingen dikwijls beginnen met kleine stapjes.

Als burgemeester sleepte George Holland enkele miljoenen aan subsidies en fondsen binnen voor onder meer een wandelpad, straatverlichting en riolering. Het feit dat de voormalige gouverneur van Mississippi, Phil Bryant, in Moorhead geboren is heeft daarbij vast wel een beetje geholpen. En toen de enige commerciële bank definitief zijn deuren sloot, haalde Holland de Hope Credit Union naar Moorhead, een not-for-profit organisatie die financiële diensten aanbiedt voor huishoudens met een laag inkomen. De inwoners konden daardoor weer in eigen dorp hun financiële zaken regelen.

Het voormalige treinstation, de Yellow Dog Train Depot, stond veertig jaar leeg en alleen omdat er niet genoeg geld was voor de sloop stond het gebouw nog overeind. Met een forse subsidie van de overheid werd het gebouw in 2011 omgetoverd tot een politiebureau en een bezoekerscentrum annex museum. Om de inrichting van het gebouw te kunnen financieren werden bakstenen verkocht met de namen van de donateurs en zo werd het leeuwendeel van de benodigde honderdduizend dollar door de eigen inwoners bijeengebracht. Het is een feit waar Holland bijzonder trots op is. De stenen zijn geplaatst op de plek waar in vroeger tijden ‘the Southern’ en ‘the Dog’ elkaar kruisten.

Als ik George Holland ontmoet is het visitor centre annex museum eigenlijk gesloten , maar hij doet graag de deur voor me open en geeft me alle gelegenheid om rustig op eigen houtje rond te kijken. Enjoy… and take your time, zegt hij. Zelf gaat hij samen met de politiechef van Moorhead verder met klussen, want in een ander deel van het gebouw moet nog even een vloer worden gelegd…

© Johan Spin, 2022.