Bluesworld Studio met Johan Spin
Zwolle, 11 februari 2020 – Johan Spin is zeker geen onbekende in de Blueswereld. Zijn eerste boek ‘Reizen door het land van de Blues’ werd lovend ontvangen. Johan was al vaker te gast in onze studio. Maar nu hij bezig is met deel 2 haalde Tonio Aa hem natuurlijk nog een keer naar Zwolle. Centraal in deze aflevering staat het zeer bijzondere platenlabel Fat Possum Records. En Johan zou Johan niet zijn als hij over dat label niet de mooiste verhalen kende. En daar dan weer de juiste muziek mee weet te verbinden. Een uur lang genieten van een geboren verhalenverteller.
Bluesworld is het Bluesprogramma op Radio Focus. Iedere dinsdag staat je avond in het teken van de mooiste muziek die je ooit hoorde. Afwisselend met gasten, interviews, thema-uitzendingen en live optredens.
P.S.: Dit is de muziek die ik in de uitzending heb laten horen:
1. Robert Belfour – Breaking My Heart
2. R.L. Burnside – Poor Boy
3. Charles Caldwell – Hadn’t I Been Good To You
4. Diane Craig – Highway Of The Blues
5. Willie King – I Am The Blues
6. John Lee Hooker – Moses Smote The Water
Abel’s Americanana
Gisteravond [31 januari 2019] vond in het Betty Asfalt Complex de zestiende editie plaats van Abel’s Americanana, de maandelijkse muziekavond van Abel de Lange.
Deze keer met gasten Tineke Schoemaker (al 45 jaar de frontvrouw van Nederlands oudste bluesband Barrelhouse) en schrijver/journalist/radiomaker Jan Donkers.
Met nummers van onder meer The Band, Irma Thomas, Daniel Lanois en Allen Toussaint werd het een heerlijk avondje Americana. Afsluiter van de avond was Tineke Schoemaker’s fraaie uitvoering van het nummer ‘The Beast In Me’, een Nick Lowe-nummer dat vooral door bekend is door Johnny Cash.
Fat Possum Records
Mijn volgende bijdrage aan het radio-programma Bluesworld gaat over het onafhankelijke platenlabel Fat Possum Records, dat begin jaren ’90 werd opgericht uit onvrede over de mainstream blues. Producer/muzikant Jim Dickinson verwoordde die onvrede zo: “to a lot of people the blues has become a greasy white guy from Boston”. Fat Possum bracht daarom oude, nooit ontdekte bluesmannen uit Mississippi naar een wereldpodium. Dat ging echter niet zonder slag of stoot.
Over dat avontuur van een jonge ondernemer zonder enig businessplan gaat de aflevering van dinsdag 19 juni 2018 om 21.00 uur.
Bluesworld is het bluesprogramma bij RTVZOO. Elke dinsdagavond is het live te beluisteren vanaf 20.00 uur op 105.0 FM of via www.rtvzoo
Southbound 2018
Op 19 maart 2018 vertrok ik weer eens naar het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Inmiddels een vertrouwde plek. Deze keer ben ik in het gezelschap van mijn neef Mattijs en zijn partner Andrea. Twee mensen waar je best mee op stap kan.
Deze reis voert ons van Houston naar New Orleans en vervolgens via de Mississippi Delta naar Clarksdale, Memphis en Nashville. Als alles een beetje volgens plan verloop eindigt onze reis over drie weken in Washington.
Luistercafé Veghel
Vrijdag 8 september 2017 vertelde ik in café De Afzakkerij in CHV Noordkade in Veghel over mijn boek ‘Reizen door het land van de blues’.
In mijn verhaal stond ik vooral stil bij de ontstaansgeschiedenis van de blues en bij de vroege jaren van bluesicoon Muddy Waters, een van de belangrijkste grondleggers van de Chicago blues.
In de tweede helft van de avond kwam Muddy Waters echt tot leven door zijn muziek, gespeeld door het geweldige duo Robbert Fossen & Thomas Toussaint.
Hill Country Blues op Bluesworld
Voor dinsdag 27 juni 2017 heb ik een programma samengesteld over een bijzondere stroming binnen de blues, de Hill Country Blues. Deze specifieke stijl is afkomstig uit het heuvelachtige noordoosten van de staat Mississippi. Belangrijke vertolkers zijn onder meer Junior Kimbrough, R.L. Burnside en Robert ‘Wolfman’ Belfour. Bluesmannen die inmiddels alle drie het tijdelijke voor het eeuwige hebben verwisseld. In het radioprogramma probeer ik uit te leggen wat nu zo kenmerkend is aan die stijl, waar het zijn oorsprong vindt en hoe die muziek ook hedentendage nog springlevend is.
Bluesworld is het bluesprogramma bij RTVZOO. Elke dinsdagavond live te beluisteren vanaf 20.00 uur op 105.0 FM of via www.rtvzoo.nl.
Een zeldzaam leuk festival
“Reizen door het land van de blues” bracht me in mei 2017 met een stapeltje boeken in Kwadendamme, een klein dorp in het prachtige Zeeuwse landschap van Zuid-Beveland.
In dit dorp met nog geen duizend inwoners werd voor de 25e keer het Kwadendamme Bluesfestival georganiseerd. Voor een paar dagen werd het inwoneraantal van dit dorp meer dan verdubbeld. Organisatoren Peter Kempe en Kees Wielemaker slaagden er in om ook deze keer een zeldzaam leuk festival neer te zetten, kleinschalig, gemoedelijk en met geweldige acts.
Een heel bijzondere ervaring was de afsluiter op zondagmorgen: een gospel/bluesmis in de H. Bonifaciuskerk in Kwadendamme. De gospels werden gezongen door de uit Seattle afkomstige Lady “A”, die met haar donkere stem de tot de nok toe gevulde kerk wist te imponeren.
Bent u de schrijver?
“Bent u de schrijver? Oh, wat leuk. U ligt op mijn nachtkastje”.
De zaterdag van Moulin Blues 2017 was voor mij een dag met boeken signeren, muziek, een interview met een regionale radiozender en heel veel bijzondere ontmoetingen.
Boeken, blues en wijn.
Op 23 april 2017 was ik op het Veenbraand Bluesfestival in Spijkerboor, Drenthe met mijn boek ‘Reizen door het land van de blues’. Interview en signeersessie, muziek van Herbie Blues, een wijnproeverij, een bluesbarbecue en later nog muziek van onder meer de Bluesdaddies.
Boeken, blues en wijn; klinkt als een prima recept, of niet?
Het Veenbraand Blues-festival is een evenement met ruimte voor beeldende kunst, educatie en vooral veel blues. Daar, op de geboortegrond van de Nederblues, werd ik geïnterviewd over mijn omzwervingen door het diepe zuiden van de Verenigde Staten.
“Het Drentse veen is bij uitstek de locatie voor een bluesfestival. Met een beetje fantasie is het immers te vergelijken met de Mississppi Delta, waar de blues zijn oorsprong vond. Niet alleen door het uitgestrekte karakter van het landschap, maar ook door de manier waarop in het verleden met goedkope arbeidskrachten werd omgegaan. Waren het in Mississippi zwarte slaven die werden misbruikt om de kantoenplantages te bewerken, hier in het veen waren het de veenarbeiders die werden uitgebuit om het zwarte goud, de turf, te steken en te verwerken. Het is dan ook geen toeval dat de muziek die in de Mississippidelta is ontstaan ook in Drenthe vaste voet aan de grond kreeg”, aldus de Stichting Veenbraand.
Lees meer over het festival op: www.drentseblues.nl
Signeersessie Dronten
Op 15 april 2017 vindt de Mirliton Bluesnight plaats met de Slim Robin Band en The Silver Dimes. Bands die garant staan voor een swingend avondje in de Meerpaal in Dronten.
Ik ben uitgenodigd om op deze avond mijn boek ‘Reizen door het land van de blues’ te signeren. Leuk, zo’n thuiswedstrijd.
“… een must voor elke bluesliefhebber…”
Op 24 januari 2017 was ik te gast in het radioprogramma Bluesworld. Een uur lang mocht ik vertellen over mijn reizen door het diepe zuiden, vergezeld door mijn eigen muziekkeuze. Ik had negen songs geselecteerd, stuk voor stuk bijzonder karakteristiek, maar door alle verhalen was er maar tijd voor vier nummers. Deze nummers zaten in de uitzending:
1. Snake Drive – R.L. Burnside
2. Feel Like Layin’ Down – The Mississippi Marvel
3. Breaking My Heart – Robert ‘Wolfman’ Belfour
4. Highway 61 Blues – James ‘Son’ Thomas
Na de uitzending stuurde Tonio Aa, programmamaker en presentator van Bluesworld, mij de volgende reactie:
Een prachtig gecomponeerd boek, waar verhalen over ontmoetingen, blues, racisme, armoede, politiek en geschiedenis heerlijk in elkaar verweven zijn. Een lust om te lezen en een must voor elke blues liefhebber, zeker als je afreist naar het land van de blues.
De geest van Wilson Pickett & Otis Redding
Dat een achtergrond van gospel, opgedaan in de kerken van het diepe zuiden van de VS grote talenten heeft voortgebracht, dat wist ik al. Maar gisteravond heb ik me toch weer even laten verrassen door St. Paul and The Broken Bones. Frontman Paul Janeway uit Birmingham, Alabama trad daar gisteren aan met een achtmansformatie en zette er een zinderende liveshow neer. Het was al gauw duidelijk, de geest van Wilson Pickett en Otis Redding waarde gisteravond rond in de voormalige kerk Paradiso. Paul Janeway was de voorganger in deze soul/gospeldienst en hij zong, schreeuwde, danste en kronkelde over het podium.
St. Paul and the Broken Bones stond in de Verenigde Staten al enkele malen in het voorprogramma van The Rolling Stones en nam albums op in onder meer de legendarische FAME studios in Muscle Shoals, Alabama.
Het was een fantastische avond. Zonde als je dit gemist hebt.
Paradiso, 25-01-2017.
508 Park Ave.
Afgelopen donderdag werd de vierde aflevering van ‘De Verenigde Staten van Eva‘ uitgezonden. Eva Jinek sprak met daklozen in Dallas, die worden opgevangen door The Stewpot, een project van de First Presbyterian Church. Christelijke principes worden hier omgezet in concreet handelen. Tegenover The Stewpot ligt het pand 508 Park Avenue en de kerk heeft ook dat pand aangekocht. Bij veel bluesliefhebbers is dat adres bekend omdat de legendarische ROBERT JOHNSON daar in juni 1937 zijn laatste opnames maakte. Opnames die een immense invloed zouden hebben op generaties na hem. Een jaar later was hij dood, 27 jaar oud.
In 2012 was ik op die plek terwijl een aanpalend gebouw werd gesloopt om plaats te maken voor een amphitheater. Voor ik het wist stond ik voor de camera van documentairemaker dr. Alan Govenar uitgebreid te vertellen over mijn ervaringen in het diepe zuiden.
Over die wonderlijke ontmoeting in Dallas, Texas gaat een van de 74 verhalen in mijn boek REIZEN DOOR HET LAND VAN DE BLUES. Het boek telt 240 pagina’s, waarvan 20 pagina’s kleurenfoto’s en kost slechts € 15,00. Bestellen kan via boek@yellowdog.nl
[Geplaatst op 17 september 2016]
Weergaloze Ruthie Foster
Na drie Grammy nominaties op rij ontving singer-songwriter Ruthie Foster in 2015 een Blues Music Award, de hoogste onderscheiding voor bluesartiesten. Afgelopen zaterdagavond (21 maart 2016) bracht Ruthie haar soul-blues-gospel repertoire van Austin, Texas naar de Tolhuistuin in Amsterdam-Noord. Een gepassioneerde Foster zorgde voor een weergaloos concert. Kijk en luister naar This Time.
[Geplaatst op 21 maart 2016]
Patti Smith, gedreven als altijd.
Jesus Died For Somebody’s Sin, But Not Mine.
Met deze openingszin van het album Horses begon Patti Smith op zondag 25.10.2015 aan een integrale uitvoering van haar debuut-album uit 1975. Het werd een weergaloos optreden in een afgeladen Paradiso. Veertig jaar na dato is ze nog gedreven als altijd met een stem die aan kracht niets verloren heeft. Bijna 69 is ze en geruggesteund door haar vaste bandleden Lenny Kaye, Jay Dee Daugherty, Tony Shanahan en haar zoon Jackson Smith zette ze een show neer die van begin tot eind klonk als een klok. Wat mij betreft overtrof ze haar album met dit ijzersterke live-optreden. Soms keihard rockend, en dan, in een volgend nummer, weer ontroerend poëtisch. En altijd vol overgave. Grote klasse!
Aan het eind van de avond werd de zaal nog getrakteerd op bonusnummers als Because The Night, Dancing Barefoot en natuurlijk People Have The Power, haar boodschap van kracht en hoop.
G.L.O.R.I.A.
Mali-blues van Tamikrest
Zondag 30 maart 2014 was ik met dochterlief Mechteld bij een optreden van Tamikrest, een band uit Mali die traditionele Noord-Afrikaanse muziek mixt met Westerse rock. Tamikrest behoort tot de voorhoede van de hedendaagse Toeareg muzikanten, die hun politieke boodschap combineren met zeer aanstekelijke muziek. De muziek gaat over het lijden van het nomadische Toeareg volk, de ontkenning van hun identiteit en de vernietiging van hun cultuur door vijandig gezinde overheden in het gebied van de Sahara. In de laatste jaren komt daar de dreiging van fundamentalistische moslims bij, die in het noorden van Mali een Islamitische staat willen vestigen. Zanger/gitarist en bandleider Ousmane Ag Mossa nam gisteravond in de Amsterdamse North Sea Jazz Club de tijd om die boodschap aan het publiek over te brengen. Tamikrest treedt daarmee in de voetsporen van onder meer Tinariwen, een andere Toeareg band die de gewapende rebellenstrijd verruilde voor de muziek als wapen. Mali blues wordt het genoemd of desert rock of ook wel Sahara blues. Maar welk etiket je er ook op plakt, het is een unieke stijl met onweerstaanbare ritmes, opzwepende gitaarriffs en lang uitgesponnen monotone klanken die buitengewoon hypnotiserend zijn. Maar bovenal is het muziek van het hart en de ziel!
The Como Mamas are on a mission.
Ik was gisteravond in een klein wit kerkje op het platteland van Mississippi, diep in het zuiden van de Verenigde Staten. Althans, zo voelde het als ik mijn ogen dicht deed.
Della Daniels, Angela Taylor en Esther Mae Smith vormen The Como Mamas en samen zingen ze met hart en ziel over hoop, liefde, geloof en hemelse vrede. De hypnotiserende gospel songs van deze drie vorstelijke dames vulden gisteren de Amsterdamse North Sea Jazz Club. Drie stemmen slechts en geen muzikale begeleiding. Het leidt maar af van de teksten, van de boodschap die ze verkondigen.
De drie vrouwen zijn afkomstig uit het kleine plaatsje Como in het heuvelachtige noorden van Mississippi en ze zingen al sinds hun kindertijd in een van de plaatselijke kerken. In die zuidelijke baptistenkerken ontstond een sterke gospeltraditie, die tot op de dag van vandaag voortleeft. Een aantal jaren geleden werden The Como Mamas en andere gospelgroepen ‘ontdekt’ door Daptone Records en verscheen de cd ‘Como Now: The Voices of Panola County, Mississipi’.
Ik was op mijn reizen door het zuiden van de Verenigde Staten al een paar keer in Como, vanwege de blues. Je weet wel, de muziek van de duivel. Maar ik denk dat ik er bij mijn volgende bezoek maar eens naar de kerk ga.
[Geplaatst op 15 februari 2014]
T-Model Ford is dood.
Hij maakte de meest vuige blues die je ooit hebt gehoord. Rechtstreeks uit Greenville in het hart van de Mississippi Delta, simpel van structuur met een monotoon ritme en zo nu en dan een onverwachte wending.
Pas op zijn 58ste had hij voor het eerst een gitaar in handen, een cadeau van zijn toenmalige vrouw. Hoe ze het in haar hoofd haalde om zijn zuurverdiende geld aan zoiets onzinnigs uit te geven! Weken later, op een regenachtige dag, plugde hij de gitaar voor het eerst in. Zijn vrouw was er toen inmiddels vandoor. De laatste twintig jaar van zijn leven bouwde deze zelf-verklaarde ‘Boss of the blues’ in blueskringen een behoorlijke reputatie op.
T-Model verscheen standaard bij een optreden met twee attributen: zijn gitaar en een half-pint Jack Daniel’s. Zittend op een stoel speelde hij schijnbaar onvermoeibaar urenlang zijn nogal ongewone, rauwe, monotone blues. Hij zong over vrouwen, liefde, ontrouw en geweld: “damn, I’m gonna put my shoe in your ass”. En op gezette tijden onderbrak hij zijn optreden met de kreet “It’s Jack Daniel time”, nam een fikse slok en ging weer onverdroten verder.
Ik zag hem voor het laatst in 2010 bij een optreden in Club 2000 in Clarksdale, Mississippi en nu is hij dood, 93 jaar oud. [JS, 16 juli 2013]
Heritage Blues Orchestra
Heritage Blues Orchestra zette op 20 maart 2013 in People’s Place in Amsterdam een perfecte performance neer. Begin 2012 bracht de negen man sterke formatie haar debuutalbum ‘And Still I Rise’ uit en sleepte onmiddellijk een Grammy nominatie in de wacht voor Best Blues Album 2012. Het album werd ook door The Blues Foundation hogelijk geprezen met twee nominaties voor de Blues Music Awards 2013 (Best Album en Best Traditional Blues Album). Alle nummers van het album passeerden zo ongeveer de revue in deze huiveringwekkend meeslepende performance. Het was een muzikale reis van Memphis naar New Orleans dwars door de Mississippi delta met een mix van gospel, blues, worksongs, soul en New Orleans jazz. Fantastisch uitgevoerde traditionals in een modern jasje, met name ook door de vier blazers die deel uitmaakten van de formatie.
Niet op het album, maar wel op de playlist een verpletterend mooie versie van de traditional St. James Infirmary, uitgevoerd door vader en dochter Simms. Je kon bij wijze van spreken een speld horen vallen in de zaal, zo indrukwekkend.
Tinariwen: muziek van het hart en de ziel
Paradiso 18-10-2011: Sahara-blues wordt het genoemd, of toeareg-blues. Zelf noemen ze hun muziek ‘assouf’, muziek die over heimwee en nostalgie gaat en over het lijden van de ziel. Het is hun bluesmuziek.
De sound van Tinariwen kan het best worden omschreven als traditionele Noord-Afrikaanse muziek die op een moderne, Westerse wijze opnieuw is geïnterpreteerd. Gitaren vervangen de traditionele instrumenten, rock- en popinvloeden doen hun werk en de lang uitgesponnen monotone klanken die uit deze mix voortkomen zijn ongewoon hypnotiserend.
De muziek is ontstaan vanuit een groeiend zelfbewustzijn van de nomaden-bevolking en als een politieke aanklacht tegen de bedreigde traditionele nomadische leefwijze van de Toearegs in het Saharagebied.
Ze zingen over de liefde voor de woestijn, de mensen en de nomadische cultuur, maar ook over onderdrukking en het leven in ballingschap, als speelbal van politieke belangen. Muziek van het hart en de ziel!
Kijk en luister naar Tinariwen – Islegh Taghram Tifhamam
John Primer in Easterein
Op 1 oktober 2011 maakte Chicago-bluesman John Primer zijn opwachting in Easterein. Deze internationaal vermaarde muzikant speelde in de band van Willie Dixon en was jarenlang een vaste waarde in de band van Muddy Waters. De 66-jarige Primer tourt over de hele wereld en was nu neergestreken in Easterein, een klein dorp op het Friese platteland, waar hij een enthousiast publiek aantrof. Primer bleek weer garant te staan voor Chicago blues in optima forma en werd daarbij voortreffelijk terzijde gestaan door onder meer Hein Meijer, beter bekend als Little Boogie Boy.
Om een beetje de smaak te pakken te krijgen hier een video van een optreden in de vermaarde bluesclub B.L.U.E.S. in Chicago: