1967: ‘Broedende kippen in een hels kabaal’.
Op 24 november 1967 was het dan zover: de deuren van de Utrechtse Margriethal zwaaiden open voor zo’n 10.000 mensen. Van acht uur ’s avonds tot acht uur de volgende ochtend vond gelijktijdig op diverse podia een enorme happening plaats met veel muziek, dans, films, lichtshows, experimenteel theater, poëzie, een paint-in-wall, een theologische discussiehoek en uiteraard de voor die tijd onvermijdelijke vloeistofdia’s. Voor tien gulden was je de hele nacht onderdeel van een enorm spektakel. En als je iets te melden had, dan kon je dat kwijt in een regelmatig verschijnende krant die ter plekke gestencild werd.
Grote internationale namen stonden er eigenlijk niet geprogrammeerd in 1967. Het aantal buitenlandse acts op het affiche bleef beperkt tot Crazy World of Arthur Brown, The Deviants en The Exploding Galaxy. Verder waren er veel bekende Nederlandse bands als The Outsiders, Blues Dimension, Cuby and the Blizzards, The Golden Earrings, Group 1850 en The Bintangs gecontracteerd. Ook minder bekende namen als The Zipps, The Tykes en The Rhythms maakten hun opwachting. Het werkelijke programma week uiteindelijk nogal af van het affiche, want de meeste buitenlandse acts lieten het in 1967 afweten.
De sfeer op de eerste Flight was heel bijzonder. Het fanclubblad van The Outsiders meldde “Om ongeveer drie uur ’s nachts liep manager John van Setten als een soort verkenner met de jongens van Short ’66 en The Outsiders zich een weg te banen tussen op en over elkaar liggende lichamen. Een vreemde geur kwam je tegemoet en iedereen scheen tevreden met iedereen.”
De legendarische BBC-radiomaker John Peel die met de psychedelische rockband The Deviants naar Utrecht reisde, trof een soort verdwaasde menigte aan en noteerde: “…. The Deviants and I travelled on the Flight to Lowlands Paradise in Utrecht in which several thousand bewildered people heard a minimum of three bands, playing simultaneously, all night”.
Ook de Utrechtse politierechter mr. Klaver had samen met de officier van justitie de eerste Flight bezocht en zijn commentaar was kort maar krachtig: “De sfeer was er verstikkend. De jongelui zaten er als een stelletje broedende kippen in een hels kabaal bij elkaar“.
Het Haagse undergroundblad ‘Iets’ (nr. 17) deed in januari 1968 verslag van Lowlands met een paar foto’s van beeldhouwer Jacques Jutte, die naakt saxofoon stond te spelen op het festival en door rechercheurs werd weggevoerd. Dit soort foto’s was natuurlijk tegen het zere been van de burgerlijke moraal en de Leeuwarder Courant meldde eind januari dan ook opgewonden “… overigens komt ons net ter ore dat de nog in Leeuwarden te verkrijgen nummers 16 en 17 (van het undergroundblad) in Den Haag in beslag zijn genomen.”
Voor de Eindhovense formatie Fashion 66 was het optreden niet bepaald een groot succes omdat ze pas om zes uur ’s ochtends konden spelen. En voor de Utrechtse band Driftin’ Five was het festival zelfs een regelrechte teleurstelling. Ook zij zouden vroeg in de ochtend optreden, maar het programma liep zodanig uit dat ze besloten om om vijf uur ‘s morgens maar naar huis te gaan. Voor veel andere bandjes zoals bijv. het Roosendaalse beatbandje The Op-Sound was Lowlands ’67 echter een absoluut hoogtepunt in het – voor de meesten – korte bestaan.Vergeleken met de goed geoliede festivalmachine die Lowlands tegenwoordig is was het eind jaren zestig nogal een amateuristisch gedoe, waar de goede bedoelingen overheersten over het organisatie-vermogen. In het fanclubblad van The Outsiders verscheen onder de kop ‘FLIGHT TO ‘SLOOM’ LAND PARADISE‘ het volgende kritische commentaar:
“Het spelen van de groepen op de drie podia was een zielige vertoning. Er speelde niemand of men begon van drie kanten tegelijk te spelen, zodat de mensen niet wisten waar ze heen moesten en de muziek van alle kanten als een ‘kakofonie’ op je af kwam. Voor ons was het een wanhoop, op de bühne werden versterkers gegapt, sloegen de muzikanten elkaar op de bek om het eerst te kunnen spelen en trokken bij elkaar de stroom eruit. Een hok waar je je kon verkleden en je show kon voorbereiden was er niet. Kortom, het was een trieste zaak.”