Hoe we nou op dit onderwerp kwamen weet ik niet meer, maar Karin vertelt me opeens dat ze een brommer in de woonkamer heeft staan. Karin is mijn collega en we zitten na een vergadering nog even na te praten. De andere collega’s zijn inmiddels alweer op weg naar een volgende afspraak.
Ze vertelt dat het niet zomaar een brommer is, het is namelijk een Alpino, een rooie. Van mijn gezicht valt af te lezen dat ik geen idee heb wat een Alpino is. Mijn vader reed op een Zundapp, een buikschuiver, mijn moeder had een Mobylette en de Puch, het vervoermiddel dat mijn leven ooit had moeten vervolmaken is er helaas nooit gekomen. En daar houdt mijn kennis van brommers inderdaad op. Karin legt uit dat het een bijzonder merk Italiaanse brommer is uit de jaren veertig en vijftig van de vorige eeuw.
Paul, de man van Karin, had zo’n brommer toen hij jong was. Hij was er helemaal gek mee, maar door geldgebrek moest hij ‘m ooit verkopen. Altijd spijt van gehad. Maar op een wonderbaarlijke manier kon hij de brommer zo’n twintig jaar later weer terugkopen. Hij bewaarde de brommer vervolgens in onderdelen met het plan om ‘m weer helemaal als nieuw op te bouwen als hij met pensioen ging.
Maar Paul ging niet met pensioen, want de dood had zich al voor zijn zestigste aangekondigd. Al na enkele maanden was Paul aan bed gekluisterd en langzaamaan werd zijn lichaam gesloopt. Zijn zoon vatte toen het plan op om de brommer met behulp van een vriend, een echte kenner, weer in elkaar te zetten. In hoog tempo werd er gesleuteld en gepoetst. Er was geen tijd te verliezen.
Op een dag werd de brommer de woonkamer ingereden. Uiterlijk niet van nieuw te onderscheiden, alleen het motortje werkte nog niet. Vader Paul keek naar de brommer en de tranen van ontroering rolden over zijn wangen. Hij sprak bijna niet meer, daar was hij te zwak voor, maar toen hij een tijd lang had liggen kijken zei hij zacht en hees: ‘… de uitlaat … niet goed’. Tja, daar zat inderdaad het enige detail dat nog niet helemaal in orde was.
De brommer bleef in de kamer staan en enkele dagen later stierf Paul. Nu, vijf jaar later staat de brommer nog steeds in de woonkamer. Karin heeft ondertussen haar hele woonkamer ingericht met rode accenten, passend bij de brommer van Paul.