Publicaties

Reizen door het Land van de Blues.

Het verslag van een fascinerende roadtrip door het diepe zuiden van Amerika, waar de wieg van blues, country, soul en rock ‘n’ roll stond en waar de gevolgen van slavernij, burgeroorlog en rassenstrijd nog steeds voelbaar zijn.
In bouwvallige juke joints en op kleinschalige festivals wordt de muzikale erfenis levend gehouden.
Alle informatie vind je hier.
[© 2016]

Geluiden uit het Diepe Zuiden.

‘Verhalen over muziek en maatschappij’ is de ondertitel van dit boek en dat geeft precies aan waar het boek over gaat.
Net als in ‘Reizen door het land van de blues’ voert muziek weer nadrukkelijk de boventoon, maar er is ook ruimte voor andere verrassende en ontroerende verhalen uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten.
Lees hier meer over ‘Geluiden uit het Diepe Zuiden’.
[© 2023]

Wij Zijn Vertrokken!

‘Wij Zijn Vertrokken!’ stond er op het papiertje dat ze achter liet op de keukentafel toen ze hals over kop het huis verliet waar ze als huishoudster diende.
Dit boek vertelt het bewogen levensverhaal van mijn oma en mijn moeder. In 1923 begon mijn oma samen met haar man een café in Joure. Na zijn overlijden ging ze als jonge weduwe met kind aan de slag als huishoudster. Ze had echter al snel genoeg van de vrijpostigheden van de weduwnaars waar ze werkte. Daarom begon ze in 1938 een pension in Heerenveen waar in de loop der jaren een stoet aan pensiongasten verbleef. Lees hier verder.
[© 2018]

Omleiding.

Een intiem en zeer persoonlijk verslag van een hartinfarct, die dertien jaar later gevolgd werd door een bypass operatie.
Het relaas van de deze ingrijpende gebeurtenissen is aangevuld met opmerkelijke observaties vanuit het ziekenhuisbed.
[© 2019]

Corrie Spruyt – Stille Kracht

Ook al verrichtte Corrie Spruyt in de oorlog geen spectaculaire heldendaden, toch was ze een belangrijke schakel in het netwerk van het ondergronds en bovengronds verzet in Heerenveen. Gedreven door haar sociaal-democratische overtuigingen speelde ze na de oorlog een actieve rol in het maatschappelijk leven in Heerenveen.
Door haar bescheiden aard stond ze echter zelden in de schijnwerpers, ze deed gewoon wat zij zag als haar plicht.
[©december 2022]

Pensiongast met een NSB-verleden.

Eind 1946 belde de 74-jarige Ruurd Terpstra aan bij het pension van mijn oma. Hij was dringend op zoek naar woonruimte. Tot aan zijn dood in 1965 bleef hij in het pension wonen. Ik wist niet beter dan dat hij mijn opa was. Pas jaren na zijn dood kwam ik er achter dat hij niet mijn opa was en dat hij bovendien in de oorlog lid was van de NSB.
Voor de “Veenbrief” van juni 2021 van de Stichting Historie Heerenveen schreef ik dit artikel over zijn leven.
[© 2021]

Corrie Spruyt – Gemeenteambtenaar in verzet.

Corrie Spruyt was in de oorlogsjaren als ambtenaar van de gemeente Heerenveen nauw betrokken bij het verzet. Na de oorlog was ze actief in diverse maatschappelijke groeperingen en jarenlang was ze o.m. bestuurslid van de PvdA-afdeling. Corrie had een sterke maatschappelijke betrokkenheid, maar zelf hoefde ze niet zo nodig op de voorgrond te staan.
Voor de “Veenbrief” van december 2021 van de Stichting Historie Heerenveen schreef ik dit artikel over haar leven.
[© 2021]

Het oude tramstation.

Eind 1922 kochten mijn grootouders het voormalige tramstation op de grens van Joure en Westermeer. Ze openden er een café, waar mijn grootmoeder de scepter zwaaide.
Over de dagelijkse gang van zaken in het café, de gasten en de bijzondere voorvallen schreef ik een verhaal voor het decembernummer 2022 van “Ut Eigen Gea”, het tijdschrift van het Histoarysk Wurkferbân Skarsterlân.
[© 2022]